My Song deel II door Hans de Gruijter

United Nations Military Observers team Zivinice – Sector NE – Bosna i Hercegovina. 5 November 1995.

Een dag eerder tekende James Vungo uit Kenia voor dé oneliner van het jaar; het had gesneeuwd en James kwam kleumend en zelf ook ietwat wit uitgeslagen, het bureau binnen.
“This morning, the whole country belongs to the UN.” Pas na een paar tellen realiseer ik me dat hij voor het eerst van zijn leven sneeuw heeft gezien, gevoeld en geproefd.

My Song door Rijk Binnekamp

Onze missie was uniek en eenmalig. Voor de eerste keer gaf Nederland, als lead nation, leiding aan een NAVO missie. Dat is de eerste zin van het voorwoord dat Force Commander Brigade-generaal Harm de Jonge schreef  in het herinneringsboek. 


En ik was er bij, als Chief J1 van een Task Force waarin negen nationaliteiten vertegenwoordigd waren. En dat alles onder Nederlandse leiding. We hebben het over Task Force Fox en we zagen toe op de uitvoering van de akkoorden van Ohrid. Na de ondertekening van het definitieve vredesakkoord installeerde de NAVO, op verzoek van de president van Macedonië, een troepenmacht in Macedonië die meegeholpen heeft aan de implementatie van het vredesakkoord. Task Force Fox was in Macedonië aanwezig ter beveiliging van de waarnemers van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking Europa (OVSE) en Europese Unie (EU) die in het Balkanland waren om toe te zien op de naleving van dat zogenaamde ‘’akkoord van Ohrid’’.

My Song door Stefan

17 April 2010, een zwarte dag uit mijn mariniers carrière en mijn leven. 

Een doffe explosie doorbreekt de relatieve rust van de West-Dorafshan. Vanaf Combat Outpost Tabar is de klap goed te horen. Instinctief voel ik dat het mis is. Ik ga zo snel mogelijk naar de “OPS”, een (ongepantserd) zeecontainer die dienst doet als operatieruimte van waaruit de patrouilles en operaties van de 13e MARNSCIE worden gecoördineerd. Die eerste paar minuten gaan voorbij als in een waas. Er wordt duidelijk wat er is gebeurd...

Een Viking ( pantservoertuig) van het 2e peloton is op een IED gereden. 

My Song door Daan Speetjens

In 1990 werkte ik als Luchtmacht-officier bij de Directie Materieel Koninklijke Landmacht. Onze afdeling werkte voor de gehele krijgsmacht en regelde de geneeskundige materieelvoorziening. Het was een turbulente tijd. De Berlijnse Muur was gevallen, het rommelde in het Oosten en het was voor iedereen duidelijk dat de wereld zoals wij die gekend hadden op had gehouden te bestaan. Als militair was je voorbereid op gevaar uit het Oosten, “de Russen”. Die hadden echter de handdoek in de ring gegooid. Ze waren niet gekomen en ze zouden ook niet meer komen.

My Song door Alexandra de Groot

Ik wil naar Afghanistan. Naar Kamp Holland. Dat stond als een paal boven water. Toentertijd nog partner van een EOD’er (die altijd op uitzending zijn) en zelf al een tijd werkzaam voor Defensie, wilde ik het ook ervaren.  Ook al ben ik burger: ik hoor er toch ook bij?

Helaas heb ik geen dusdanige opleiding dat ik interessant was voor Defensie om als tijdelijk militair uitgezonden te worden. Denk hierbij aan medisch of ICT personeel. Ik moest dus wel iets anders verzinnen om het tóch voor elkaar te krijgen. En om nu een jaar voor een Amerikaans bedrijf te gaan werken was voor mij “een brug te ver”.

My Song door Hans de Gruijter

United Nations Military Observers team Zivinice – Sector NE – Bosna i Hercegovina.
8 Oktober 1995. Zoals elke zondag begint deze zondag ook in het low-ops ritme. Verzamelen in bureau van UNMO team TZ. Wie gaan de auto’s wassen en aftanken? Wie gaan socializen tijdens de zondagbrunch van A-Coy DutchBat in Simin Han? Wie blijft op bureau?

My Song door Ad van de Kreeke

Eén van mijn vele muzikale herinneringen stamt uit november 1994. Mijn Spaanse collega (Paco) onze Bosnische tolk (Irina) en ik waren op weg als UNMO (ongewapende waarnemers) patrouille in een ongepantserde cherokee. Het was in Bihac pocket, Bosnië, een patrouille vanuit Bihac naar  de frontlijn.

Door Niels Roelen

Als de hoge hakken van een vrouw tikken mijn wielerschoenen speels op de parketvloer. Met mijn linkerhand voel ik of er een reservebandje in mijn achterzak zit, de rechter duwt de oordopjes van mijn iPhone in mijn oor. Even zoek ik naar het juiste volume en dan grijp ik mijn fiets bij het stuur, til het voorwiel van de grond en geef het een zwiep.

Als ik alleen train, train ik vrijwel altijd met muziek. Het lijkt alsof het de eenzaamheid onmerkbaar maakt en de leegte vult, echter niets is minder waar. Volgens professor Lurie, hoofdpersoon in de roman van Coetzee In ongenade, is de gesproken taal ontstaan uit het lied. Het lied zelf is weer ontstaan uit onze behoefte om de al te grote en tamelijk lege menselijke ziel met geluid te vullen.

My Song door Marcel Venverloo

Een blog schrijven voor Your Song, over mijn muzikale herinnering aan mijn defensietijd bij de Koninklijke Marine. Zo'n kans kan ik natuurlijk niet laten varen. Ik ben er eens voor gaan zitten en moest 25 jaar terug in de tijd, zolang alweer. Ik weet het nog goed ik wilde bij de Koninklijke Marine en solliciteerde via de Tros Kompas, u weet wel, het zo beruchte tv magazine. "Wil u wat meer zien van de wereld en een gedegen opleiding kom dan bij de Koninklijke Marine." Dat stond er en ik dacht "Ja, daar ga ik heen!" 

My Song door Marcel van Hemert

Dauw hangt laag-bij-de-gronds als een satijnen kleed over het dal. Het is stil, windstil, net als in Bergen-Belsen. Geen vogel die het waagt om van boom tot boom te fladderen. De rust is allesbehalve symbolisch voor onze OP *.

Het is 1994, maar het kan evengoed '95 zijn. 
Een kwestie van verdichting. Hete koffie is het ochtendritueel, zelf gezet met behulp van een percolator en ingevlogen van thuis. Afgestompt noemen wij het een 'bak sap', meestal zwart. Ik zit buiten op de hesco's*, met m'n benen buitenboord aan vijandzijde...