Frank en Joost: “Een onbeschrijflijk gevoel als je jouw ervaring in een song terug hoort; dat gevoel dat ze je precies begrepen hebben.” Lees hier het verhaal van Frank en Joost en bekijk hieronder ook de video!
Kijk hier the making of 'The Mission' video.
“Je doet het voor die vent die naast je zit. Niet voor het geld. Niet voor de politiek.”
Op 4 september 2006, bij het intreden van de schemer, komt de eenheid van Frank van de Looy en Joost Engel onder vuur te liggen in Kandahar, Afghanistan. Het grind op de basis spat alle kanten op. “Was het kantje boord? Moeilijk in te schatten. We dachten: Dit gaat fout. Maar uiteindelijk zijn er geen gewonden gevallen. Wonderlijk. ‘Lucky Dutch’, zo werden we daarna wel genoemd.”
Wapenbroeders. Kameraden. Dat zijn ze sindsdien. Frank: “Ik ga voor Joost door het vuur. Ik ga niet dagelijks op bezoek, maar als hij me midden in de nacht belt en zegt: ‘Ik heb hulp nodig’, dan sta ik naast mijn bed.”
Joost: “Het motto van het Regiment van Heutsz is dat ‘de kracht van een man degene naast je is’. Je moet er van op aan kunnen dat je maten doen wat ze moeten doen. Dat vertrouwen is er. En het is zo vanzelfsprekend dat je er niet bij stilstaat. Ik weet dat als ik zwaargewond ben, Frank me weghaalt uit de vuurlinie en zorgt dat ik hulp krijg. Ik doe dat ook voor hem. Zonder die wetenschap kan je als militair niet functioneren. Kijk, het werk wat wij doen: maanden van huis zijn, dag en nacht op elkaars lip zitten... Je kent elkaar door en door. Soms heb je het gevoel dat je samen alles aankunt. Zo’n vuurgevecht versterkt dat. Later realiseer je je dat je samen in die tent hebt gezeten, je deelt dat en dat schept een band.”
Op 4 september 2006, bij het intreden van de schemer, komt de eenheid van Frank van de Looy en Joost Engel onder vuur te liggen in Kandahar, Afghanistan. Het grind op de basis spat alle kanten op. “Was het kantje boord? Moeilijk in te schatten. We dachten: Dit gaat fout. Maar uiteindelijk zijn er geen gewonden gevallen. Wonderlijk. ‘Lucky Dutch’, zo werden we daarna wel genoemd.”
Wapenbroeders. Kameraden. Dat zijn ze sindsdien. Frank: “Ik ga voor Joost door het vuur. Ik ga niet dagelijks op bezoek, maar als hij me midden in de nacht belt en zegt: ‘Ik heb hulp nodig’, dan sta ik naast mijn bed.”
Joost: “Het motto van het Regiment van Heutsz is dat ‘de kracht van een man degene naast je is’. Je moet er van op aan kunnen dat je maten doen wat ze moeten doen. Dat vertrouwen is er. En het is zo vanzelfsprekend dat je er niet bij stilstaat. Ik weet dat als ik zwaargewond ben, Frank me weghaalt uit de vuurlinie en zorgt dat ik hulp krijg. Ik doe dat ook voor hem. Zonder die wetenschap kan je als militair niet functioneren. Kijk, het werk wat wij doen: maanden van huis zijn, dag en nacht op elkaars lip zitten... Je kent elkaar door en door. Soms heb je het gevoel dat je samen alles aankunt. Zo’n vuurgevecht versterkt dat. Later realiseer je je dat je samen in die tent hebt gezeten, je deelt dat en dat schept een band.”
RSS Feed