
Het beroep van geestelijk verzorger is een dienend beroep gericht op de onder- steuning van mensen met levens- en bestaansvragen. 'Trage vragen', zoals Harry Kunneman dat zo mooi zegt.Het werk concentreert zich rond zingeving, moraliteit en humanisering. Vanuit hun nuldelijns aanwezigheid en het delen van het levensverhaal, staan geestelijk verzorgers dichtbij mensen. Vertrouwen is hierbij een sleutelwoord.
De keerzijde
Het achter de schermen werken heeft ook een keerzijde. Voor sommige mensen is niet altijd duidelijk wat de meerwaarde van geestelijk verzorgers is, vooral niet bij beleidsmakers. Geestelijk verzorgers doen niet aan tijdschrijven, rapporteren niet over begeleidingssituaties en zijn niet gebonden aan een maximaal aantal consuls. In dit opzicht zijn zij in het land van zorg- en hulpverleners een vreemde eend in de bijt. In een tijd waarin het discours wordt bepaald door bedrijfsmatig denken en handelen, en door opvattingen zoals 'wie betaald bepaald', wordt de geestelijke verzorging eenzijdig een kant opgestuurd om hierin mee te gaan.
Druk om verantwoording
Binnen Defensie moet er de komende jaren flink worden bezuinigd. Er valt niet aan te ontkomen dat ook de geestelijke verzorging hiermee wordt geconfronteerd. De druk om verantwoording en het aantonen van de meerwaarde wordt alleen maar sterker, zeker in een tijd waarin keuzen moeten worden gemaakt. Deze ontwikkeling biedt naast mogelijke bedreigingen ook kansen. Geestelijke verzorgers zijn naast de mensen voor wie zij werken ook aan zichzelf verplicht na te denken over vernieuwingen binnen hun werk. Daarbij kan niet alleen maar verwezen woorden naar het ambt maar moet ook worden gewerkt aan de ontwikkeling van de professie. Initiatieven die worden genomen en die aansturen op kwaliteitsborging en bewaking zijn dan ook toe te juichen.Lees het hele blog op human.nl
Bron: human.nl