Arrows may not center when in edit mode. Once site is published, the arrow will be centered on the tab
When the site is published, this border and note will not show up.
Drag & drop your tab 1 content here
“Ik zou zo graag zelf een mooie ballad schrijven”
Zingen is de rode draad in het leven van de 21-jarige sergeant Davey van der Sluis. Op de middelbare school zingt Davey in de schoolband, tegenwoordig treedt hij op tijdens feesten en begin 2013 deed hij mee aan het SBS-programma ‘Bloed, Zweet en Tranen’. Als jongetje van 6 werd hij opgenomen in een pleeggezin, omdat zijn moeder en vader niet in staat waren voor hem te zorgen. “Als jonge vent heb ik veel tegenslag gehad en toch… ik had het niet willen missen. Het heeft me gevormd tot wie ik ben. Al die jaren heb ik geprobeerd mijn moeder te helpen: met de schulden, met allerlei problemen. Op mijn 16e vulde ik formulieren in voor haar, nam verantwoordelijkheden over die niet bij die leeftijd horen, maar ik moest wel. Eigenlijk sloeg ik mijn jeugd over. Ik zorgde voor iedereen, behalve mezelf. Mijn uithuisplaatsing. Daar is alles eigenlijk wel begonnen. Er waren geldzorgen, problemen met alcohol. Op een gegeven moment werd besloten dat het voor mijn broertje en mij het beste was dat we uit huis werden geplaatst. Ik was toen 6 jaar, mijn broertje 3. Hij werd door de politie van school gehaald, ik van huis. Mijn familie had zich thuis verzameld, die wilden ons niet laten gaan. Ik weet niet zoveel meer, maar dat soort ingrijpende dingen heb ik wel onthouden.”
Davey’s broertje gaat naar een pleeggezin, terwijl hij zelf naar een crisisopvang gaat waar hij een halfjaar woont.
“Ik miste hem. Ik was nog zo klein. Ook al bevind je je wel in een gezinssituatie in zo’n crisisopvang, je bent toch alleen zonder je broertje. De pleegouders van mijn broertje wilden eigenlijk maar een kind, maar toen ze hoorden dat hij nog een broer had, hebben ze mij ook in huis genomen. We hingen toen echt aan elkaar. Ik heb daardoor een heel sterke band met mijn broertje.”
Davey woont het grootste deel van zijn jeugd in het pleeggezin, samen met zijn broertje. Wanneer hij 10 jaar is, komt er een bezoekregeling. Eerst met beide ouders, later alleen met zijn moeder. Het zijn moeizame uurtjes, maar uiteindelijk brengen de broertjes ook weer weekenden bij haar door. Davey heeft een tijd op zichzelf gewoond, maar woont nu in de weekenden weer bij haar. “Laatst kwam ik mijn vader nog tegen. Ik heb hem al anderhalf jaar niet gesproken. Hij fietste voor me toen ik door onze stad reed, zwalkend, onder invloed. Hij keek naar me en herkende me niet. Ik denk dat hij drinkt door de situatie, zijn kinderen die uit huis werden geplaatst. Ooit zal ons contact verbeteren, daar hoop ik op.”
Davey is sergeant bij de Koninklijke Landmacht en startte in september 2013 de opleiding tot Sergeant der Infanterie. De opleiding vraagt veel van hem. Fysiek en mentaal. De thuissituatie maakt het nog moeilijker, dus hij neemt bewust afstand. “Het is heel moeilijk om de verantwoordelijkheid te laten liggen bij degene waar die ligt. Want wie is er dan verantwoordelijk voor alles? Op het moment dat ik het losliet, klapte alles in elkaar. Jeugdzorg kwam om de hoek kijken en mijn jongste broertje dreigde uit huis te worden geplaatst. En toen dacht ik: Wow, dit wil ik helemaal niet. Ik ben er ongetwijfeld sterker van geworden, maar ik wil gewoon niet dat de geschiedenis zich gaat herhalen. Niet voor mijn broertjes, niet voor mijn moeder. Dus heb ik gezegd: ‘Dit is mijn grens, ik kap nu met de opleiding. Ik ga eerst thuis alles aan elkaar lijmen.’ Je merkt het als er dingen in je leven gebeuren die je verdrietig maken, of blij. Andere mensen gaan hardlopen, voetballen of kickboksen. Of drinken… Ik sloot mezelf op in mijn eigen ‘bubble’ en luisterde naar muziek. Instrumentaal, zang, maakt niet uit. Ik moest muziek om me heen hebben, daar kon ik m’n ei in kwijt. Als ik op de achtergrond een viool hoorde, of wat getokkel op een gitaar, of gewoon een rustig deuntje, dan zag ik even de periode aan me voorbijgaan die ik net had meegemaakt. Dat kon van alles zijn: een slechte dag, de situatie thuis. En dan kon ik alles weer op een rijtje zetten, een eigen fantasie of draai eraan geven. Toen ben ik begonnen met de muziek en toen wist ik: dit is mijn uitlaatklep. Dit is het.”
Davey zingt dus. Hij treedt op. Zijn eerste single ‘Als je meezingt’ kwam uit in maart 2013. Een maand later deed hij mee aan het SBS-programma ‘Bloed, Zweet en Tranen’ met het lied ‘Zij gelooft in mij’ van André Hazes. De finale haalde hij niet, maar het heeft wel veel voor hem betekend. “Het was een hele grote ervaring. Op het podium durf ik alles los te laten. Ik ben dan gewoon mezelf. Toen ik bovenaan die trap stond had ik natuurlijk wel spanning, maar toen ik zong was ik in m’n sas. Het was een mooie afsluiting van de release van mijn eerste single.
De teksten van André Hazes hebben veel voor mij gedaan. Soms is een nummer me echt dierbaar, heb ik het gevoel dat het speciaal voor mij is geschreven. Als ik het dan hoor, dan zweef ik, dan brokkelt alles langzaam af om me heen, de hele wereld. Naar welk lied ik nu veel luister? ‘Ik leef mijn eigen leven’ van André Hazes. Mijn vader heeft zoiets van: Laat mij lekker maar m’n gang gaan en bemoei je niet met mij. Eigenlijk denk ik ook zo, maar dat komt omdat ik het drankgebruik en alle ellende van mijn moeder heb gezien. Ik heb zoiets van: Laat mij maar even tot bezinning komen. Laat ons gezin even met rust.”
Davey hoopt volgend jaar september opnieuw te starten met de opleiding tot Sergeant der Infanterie. En op muziekgebied zijn er ook nog wensen. “Ik ben een feestbeest, maar ook best een emotionele jongen. En ik zou zo graag nog een keer een mooie ballad schrijven. Dat lijkt me zo gaaf, om mijn eigen gevoel in een tekst te leggen. Dan breek je iets open bij jezelf. Kom je verder in je ontwikkelingsproces.”
Zingen is de rode draad in het leven van de 21-jarige sergeant Davey van der Sluis. Op de middelbare school zingt Davey in de schoolband, tegenwoordig treedt hij op tijdens feesten en begin 2013 deed hij mee aan het SBS-programma ‘Bloed, Zweet en Tranen’. Als jongetje van 6 werd hij opgenomen in een pleeggezin, omdat zijn moeder en vader niet in staat waren voor hem te zorgen. “Als jonge vent heb ik veel tegenslag gehad en toch… ik had het niet willen missen. Het heeft me gevormd tot wie ik ben. Al die jaren heb ik geprobeerd mijn moeder te helpen: met de schulden, met allerlei problemen. Op mijn 16e vulde ik formulieren in voor haar, nam verantwoordelijkheden over die niet bij die leeftijd horen, maar ik moest wel. Eigenlijk sloeg ik mijn jeugd over. Ik zorgde voor iedereen, behalve mezelf. Mijn uithuisplaatsing. Daar is alles eigenlijk wel begonnen. Er waren geldzorgen, problemen met alcohol. Op een gegeven moment werd besloten dat het voor mijn broertje en mij het beste was dat we uit huis werden geplaatst. Ik was toen 6 jaar, mijn broertje 3. Hij werd door de politie van school gehaald, ik van huis. Mijn familie had zich thuis verzameld, die wilden ons niet laten gaan. Ik weet niet zoveel meer, maar dat soort ingrijpende dingen heb ik wel onthouden.”
Davey’s broertje gaat naar een pleeggezin, terwijl hij zelf naar een crisisopvang gaat waar hij een halfjaar woont.
“Ik miste hem. Ik was nog zo klein. Ook al bevind je je wel in een gezinssituatie in zo’n crisisopvang, je bent toch alleen zonder je broertje. De pleegouders van mijn broertje wilden eigenlijk maar een kind, maar toen ze hoorden dat hij nog een broer had, hebben ze mij ook in huis genomen. We hingen toen echt aan elkaar. Ik heb daardoor een heel sterke band met mijn broertje.”
Davey woont het grootste deel van zijn jeugd in het pleeggezin, samen met zijn broertje. Wanneer hij 10 jaar is, komt er een bezoekregeling. Eerst met beide ouders, later alleen met zijn moeder. Het zijn moeizame uurtjes, maar uiteindelijk brengen de broertjes ook weer weekenden bij haar door. Davey heeft een tijd op zichzelf gewoond, maar woont nu in de weekenden weer bij haar. “Laatst kwam ik mijn vader nog tegen. Ik heb hem al anderhalf jaar niet gesproken. Hij fietste voor me toen ik door onze stad reed, zwalkend, onder invloed. Hij keek naar me en herkende me niet. Ik denk dat hij drinkt door de situatie, zijn kinderen die uit huis werden geplaatst. Ooit zal ons contact verbeteren, daar hoop ik op.”
Davey is sergeant bij de Koninklijke Landmacht en startte in september 2013 de opleiding tot Sergeant der Infanterie. De opleiding vraagt veel van hem. Fysiek en mentaal. De thuissituatie maakt het nog moeilijker, dus hij neemt bewust afstand. “Het is heel moeilijk om de verantwoordelijkheid te laten liggen bij degene waar die ligt. Want wie is er dan verantwoordelijk voor alles? Op het moment dat ik het losliet, klapte alles in elkaar. Jeugdzorg kwam om de hoek kijken en mijn jongste broertje dreigde uit huis te worden geplaatst. En toen dacht ik: Wow, dit wil ik helemaal niet. Ik ben er ongetwijfeld sterker van geworden, maar ik wil gewoon niet dat de geschiedenis zich gaat herhalen. Niet voor mijn broertjes, niet voor mijn moeder. Dus heb ik gezegd: ‘Dit is mijn grens, ik kap nu met de opleiding. Ik ga eerst thuis alles aan elkaar lijmen.’ Je merkt het als er dingen in je leven gebeuren die je verdrietig maken, of blij. Andere mensen gaan hardlopen, voetballen of kickboksen. Of drinken… Ik sloot mezelf op in mijn eigen ‘bubble’ en luisterde naar muziek. Instrumentaal, zang, maakt niet uit. Ik moest muziek om me heen hebben, daar kon ik m’n ei in kwijt. Als ik op de achtergrond een viool hoorde, of wat getokkel op een gitaar, of gewoon een rustig deuntje, dan zag ik even de periode aan me voorbijgaan die ik net had meegemaakt. Dat kon van alles zijn: een slechte dag, de situatie thuis. En dan kon ik alles weer op een rijtje zetten, een eigen fantasie of draai eraan geven. Toen ben ik begonnen met de muziek en toen wist ik: dit is mijn uitlaatklep. Dit is het.”
Davey zingt dus. Hij treedt op. Zijn eerste single ‘Als je meezingt’ kwam uit in maart 2013. Een maand later deed hij mee aan het SBS-programma ‘Bloed, Zweet en Tranen’ met het lied ‘Zij gelooft in mij’ van André Hazes. De finale haalde hij niet, maar het heeft wel veel voor hem betekend. “Het was een hele grote ervaring. Op het podium durf ik alles los te laten. Ik ben dan gewoon mezelf. Toen ik bovenaan die trap stond had ik natuurlijk wel spanning, maar toen ik zong was ik in m’n sas. Het was een mooie afsluiting van de release van mijn eerste single.
De teksten van André Hazes hebben veel voor mij gedaan. Soms is een nummer me echt dierbaar, heb ik het gevoel dat het speciaal voor mij is geschreven. Als ik het dan hoor, dan zweef ik, dan brokkelt alles langzaam af om me heen, de hele wereld. Naar welk lied ik nu veel luister? ‘Ik leef mijn eigen leven’ van André Hazes. Mijn vader heeft zoiets van: Laat mij lekker maar m’n gang gaan en bemoei je niet met mij. Eigenlijk denk ik ook zo, maar dat komt omdat ik het drankgebruik en alle ellende van mijn moeder heb gezien. Ik heb zoiets van: Laat mij maar even tot bezinning komen. Laat ons gezin even met rust.”
Davey hoopt volgend jaar september opnieuw te starten met de opleiding tot Sergeant der Infanterie. En op muziekgebied zijn er ook nog wensen. “Ik ben een feestbeest, maar ook best een emotionele jongen. En ik zou zo graag nog een keer een mooie ballad schrijven. Dat lijkt me zo gaaf, om mijn eigen gevoel in een tekst te leggen. Dan breek je iets open bij jezelf. Kom je verder in je ontwikkelingsproces.”
Drag & drop your tab 2 content here
Davey ontmoet Qeaux Qeaux Joans
Davey van der Sluis en Qeaux Qeaux Joans ontmoeten elkaar bij HUMAN in Amsterdam in bijzijn van humanistisch raadsman Gusta Huijs. Davey en Qeaux Qeaux hebben veel gemeenschappelijk waaronder hun liefde voor muziek. Deze ontmoeting was een feest der herkenning. Over positiviteit en je weg vinden voor jezelf en voor anderen.
Qeaux Qeaux Joans en Davey van der Sluis componeerden daar een lied over getiteld 'Neem mij mee'.
Davey van der Sluis en Qeaux Qeaux Joans ontmoeten elkaar bij HUMAN in Amsterdam in bijzijn van humanistisch raadsman Gusta Huijs. Davey en Qeaux Qeaux hebben veel gemeenschappelijk waaronder hun liefde voor muziek. Deze ontmoeting was een feest der herkenning. Over positiviteit en je weg vinden voor jezelf en voor anderen.
Qeaux Qeaux Joans en Davey van der Sluis componeerden daar een lied over getiteld 'Neem mij mee'.
Drag & drop your tab 3 content here
Neem mij mee!
Als bomen konden benoemen Wat ik mijzelf verweet Zou jij dan bij mij blijven Als je wist wat niemand weet Neem mij mee Neem mij mee Mee naar huis Verlaten angsten Verlangen naar Een tijd zonder zorgen Een tijd voor elkaar Neem mij mee Neem mij mee Mee naar huis Ik omhels mijn verleden Ik vergeef maar vergeten kan ik niet En niet langer zal ik mij verschuilen verlaat de schaduw van mijn verdriet Neem mij mee Neem mij mee Mee maar huis |
I'm tired of wandering On this endless road All I'm longing Is for (you to) Take me home Take me home To where I belong I embrace all that happened Forgiveness is all I need And no longer shall I hide in the shadows of my grief When you take Please take Take me home |
Written by C. Harmsen & D. van der Sluis
Music by C. Harmsen
Lyrics C. Harmsen & D. van der Sluis
Drag & drop your tab 4 content here
Qeaux Qeaux Joans
In 2012 bracht Coco haar debuut plaat No Man's Land uit bij [PIAS] en sinds dien speelde zij met band door het hele land en daarbuiten een succesvolle tour. Stond ze voor de camera van de fotograaf Rahi Rezvani en in het programma Kunst Stof Radio kreeg ze Frenk van der Linden aan het huilen, opende ze de MoBA 2013 Arnhem op persoonlijke uitnodiging van Lidewij Edelkoort en trad zij daarmee in de voetsporen van Beth for Lashes en Antony and The Johnsons. Na haar optreden in de DWDD stond ze stipt op nummer 1 in de ITunes Charts met haar album. Ze initieerde Ladies Of The Lowlands en stond daarmee wederom in DWDD waardoor de show in 5 minuten was uitverkocht. On top of it all haalde ze de nominatie voor beste Single 2013 "No Man's Land" 2013 binnen bij Radio 6 en was ze recentelijk nog serious talent bij 3FM. Ze tekende een platendeal bij Blackbird Music in Duitsland, en ook daar stromen nu de lovende recenties en kritieken binnen van oa The Rolling Stone (DE). Kortom, om deze dame, met een bijzonder en buitengewoon talent dat zalen laten verstillen, kunnen we niet meer heen. New album coming October/November 2014 More info and tourdates: www.qeauxqeauxjoans.com Bericht door Qeaux Qeaux Joans. |
Human Doc "Van Dijck heeft vier verhalen gekozen, een veelzijdig palet bestaande uit totaal verschillende verhalen. Zo gaat het eerste verhaal over kameraadschap, de tweede over een bijzondere vriendschap, de derde over een heftige jeugd en de laatste over een ontvoering. Om dit palet vorm te geven was nog een flinke montageklus, omdat de muziek en de verhalen zo verschillend zijn."
Lees meer. Bekijk de HUMAN Doc over Your Song terug via Human hier: Your Song documentaire |
Drag & drop content here