Alexandra op Kamp Holland My Song door Alexandra de Groot
Ik wil naar Afghanistan. Naar Kamp Holland. Dat stond als een paal boven water. Toentertijd nog partner van een EOD’er (die altijd op uitzending zijn) en zelf al een tijd werkzaam voor Defensie, wilde ik het ook ervaren. Ook al ben ik burger: ik hoor er toch ook bij?
Helaas heb ik geen dusdanige opleiding dat ik interessant was voor Defensie om als tijdelijk militair uitgezonden te worden. Denk hierbij aan medisch of ICT personeel. Ik moest dus wel iets anders verzinnen om het tóch voor elkaar te krijgen. En om nu een jaar voor een Amerikaans bedrijf te gaan werken was voor mij “een brug te ver”.
Ik wil naar Afghanistan. Naar Kamp Holland. Dat stond als een paal boven water. Toentertijd nog partner van een EOD’er (die altijd op uitzending zijn) en zelf al een tijd werkzaam voor Defensie, wilde ik het ook ervaren. Ook al ben ik burger: ik hoor er toch ook bij?
Helaas heb ik geen dusdanige opleiding dat ik interessant was voor Defensie om als tijdelijk militair uitgezonden te worden. Denk hierbij aan medisch of ICT personeel. Ik moest dus wel iets anders verzinnen om het tóch voor elkaar te krijgen. En om nu een jaar voor een Amerikaans bedrijf te gaan werken was voor mij “een brug te ver”.
Waar een wil is is een weg
Door een militaire collega werd ik gewezen op de Echo’s Home Base, een organisatie waar ik nog nooit van had gehoord. Ik ben het gaan googlen en heb een gesprek gehad. Dat gesprek verliep zo goed dat ik diezelfde middag al was aangenomen als counterassistente. Oeps! Ineens was ik aangenomen om een jaar bij de Echo’s op Kamp Holland te werken.
Oh jee… Hoe ga ik aan mijn commandante vertellen dat ik graag naar Kamp Holland wil en daarna ook weer terug naar mijn baan bij de luchtmacht? Tja, door het maar gewoon in de groep te gooien om het zo maar te zeggen.
Wauw! En ik mocht gaan mét behoud van mijn baan, maar echter voor 3 maanden met onbetaald verlof. Nee..3 maanden, terwijl het eigenlijk een jaarcontract is! Mijn hemel, zo dichtbij en zo een grote hindernis.
Maar, als altijd, hindernissen zijn er om genomen te worden. Een vriendin van mij, die helaas net weduwe was geworden, wilde de 8 maanden die ik niet kon waarmaken in het contract, wel voor mij werken. Het zou voor haar een goeie afleiding worden. En de Echo manager stemde in! Het was me echt gegund. Ik ging naar Kamp Holland, Tarin Kowt, Afghanistan!
Op Kamp Holland
Daar heb ik, naast de in- en intrieste dingen een fantastische tijd gehad. Ik was er net een paar dagen toen Sergeant Majoor Mark Leijsen en Korporaal Kevin van de Rijdt omkwamen. De dag, met de daarbij behorende ceremonie, dat hun stoffelijke overschotten terug werden gevlogen naar Nederland, zal ik nooit meer vergeten.
In deze drie maanden heb ik heel veel met jonge Afghaanse tolken gesproken en realiseerde me dat het voor hen heel vreemd moest zijn om met ons om te gaan, want wat een verschillende werelden. Ik moest hen dan ook alles vertellen over de verhoudingen tussen jongens en meisjes in Nederland. Dat vond ik geweldig.
Ik ben iedere dag twee kindjes gaan bezoeken die in het ziekenhuis lagen. Ik zou dolgraag willen weten hoe het met ze gaat. Ik zal hen, én hun vader Baba (zie foto), ook nooit meer vergeten.
Door een militaire collega werd ik gewezen op de Echo’s Home Base, een organisatie waar ik nog nooit van had gehoord. Ik ben het gaan googlen en heb een gesprek gehad. Dat gesprek verliep zo goed dat ik diezelfde middag al was aangenomen als counterassistente. Oeps! Ineens was ik aangenomen om een jaar bij de Echo’s op Kamp Holland te werken.
Oh jee… Hoe ga ik aan mijn commandante vertellen dat ik graag naar Kamp Holland wil en daarna ook weer terug naar mijn baan bij de luchtmacht? Tja, door het maar gewoon in de groep te gooien om het zo maar te zeggen.
Wauw! En ik mocht gaan mét behoud van mijn baan, maar echter voor 3 maanden met onbetaald verlof. Nee..3 maanden, terwijl het eigenlijk een jaarcontract is! Mijn hemel, zo dichtbij en zo een grote hindernis.
Maar, als altijd, hindernissen zijn er om genomen te worden. Een vriendin van mij, die helaas net weduwe was geworden, wilde de 8 maanden die ik niet kon waarmaken in het contract, wel voor mij werken. Het zou voor haar een goeie afleiding worden. En de Echo manager stemde in! Het was me echt gegund. Ik ging naar Kamp Holland, Tarin Kowt, Afghanistan!
Op Kamp Holland
Daar heb ik, naast de in- en intrieste dingen een fantastische tijd gehad. Ik was er net een paar dagen toen Sergeant Majoor Mark Leijsen en Korporaal Kevin van de Rijdt omkwamen. De dag, met de daarbij behorende ceremonie, dat hun stoffelijke overschotten terug werden gevlogen naar Nederland, zal ik nooit meer vergeten.
In deze drie maanden heb ik heel veel met jonge Afghaanse tolken gesproken en realiseerde me dat het voor hen heel vreemd moest zijn om met ons om te gaan, want wat een verschillende werelden. Ik moest hen dan ook alles vertellen over de verhoudingen tussen jongens en meisjes in Nederland. Dat vond ik geweldig.
Ik ben iedere dag twee kindjes gaan bezoeken die in het ziekenhuis lagen. Ik zou dolgraag willen weten hoe het met ze gaat. Ik zal hen, én hun vader Baba (zie foto), ook nooit meer vergeten.
Alexandra en Baba
En waar ik helemaal niet aan had gedacht wat zou kunnen gebeuren: ik ben daar heel veel bekenden tegengekomen. En heel veel militairen, zie ik vandaag de dag nog steeds! Eén van die bekenden, Tony H. was er ook op Kamp Holland. Hij heeft voor mij toen een plaatje aangevraagd bij Uruzgan FM.
Het nummer van Anouk “Girl” zal voor mij dan ook altijd symbool blijven staan voor mijn tijd op Kamp Holland, waar ik zoveel heb meegemaakt. Ik zou er een boek over kunnen schrijven.
Noot: Ik heb van 1 september tot en met 5 december 2009 gewerkt bij de Echo's Home Base op Kamp Holland. Ik heb dankzij het begrip van mijn toenmalige commandante, Kolonel Boekholt-O'Sullivan en de toenmalige commandant vliegbasis, Commodore Fred Sotthewes, de kans gekregen om voor drie maanden met onbetaald verlof, naar Kamp Holland te gaan. Ik ben hen nog steeds dankbaar dat zij mijn motivatie begrepen en mij mijn "tour" hebben laten draaien.
Noot: Ik heb van 1 september tot en met 5 december 2009 gewerkt bij de Echo's Home Base op Kamp Holland. Ik heb dankzij het begrip van mijn toenmalige commandante, Kolonel Boekholt-O'Sullivan en de toenmalige commandant vliegbasis, Commodore Fred Sotthewes, de kans gekregen om voor drie maanden met onbetaald verlof, naar Kamp Holland te gaan. Ik ben hen nog steeds dankbaar dat zij mijn motivatie begrepen en mij mijn "tour" hebben laten draaien.
RSS Feed