Door Erwin Kamp Veteranen Instituut
Enkele maanden geleden werd in het Veteranenmagazine Checkpoint de muzikale top 50, samengesteld door veteranen, bekend gemaakt. De uitslag voor 2013 is:
1. Brothers In Arms - Dire Straits
2. We’ve Gotta Get Out Of This Place - The Animals
3. Paint It Black - The Rolling Stones
Militairen en veteranen hebben iets met muziek. Maar wat is dat nu precies?
Hoe komt het dat muziek zo tot de verbeelding spreekt? En geldt dat alleen maar
voor veteranen? Om maar gelijk op deze laatste vraag antwoord te geven: ik denk niet dat dit uniek is voor militairen en veteranen. Als kleine jongen kwam ik met mijn ouders geregeld met vakantie bij mijn oom en tante op Texel. Begin jaren zeventig had de Griekse zanger Demis Roussos in Nederland een aantal hits. En nog steeds als ik deze muziek hoor, denk ik weer terug aan die fijne zomers op dit prachtige waddeneiland. Ze roepen gevoelens op van zee, strand en zon en van een onbezorgde lange zomer. Ik denk dat veel mensen dat gevoel wel herkennen.
Enkele maanden geleden werd in het Veteranenmagazine Checkpoint de muzikale top 50, samengesteld door veteranen, bekend gemaakt. De uitslag voor 2013 is:
1. Brothers In Arms - Dire Straits
2. We’ve Gotta Get Out Of This Place - The Animals
3. Paint It Black - The Rolling Stones
Militairen en veteranen hebben iets met muziek. Maar wat is dat nu precies?
Hoe komt het dat muziek zo tot de verbeelding spreekt? En geldt dat alleen maar
voor veteranen? Om maar gelijk op deze laatste vraag antwoord te geven: ik denk niet dat dit uniek is voor militairen en veteranen. Als kleine jongen kwam ik met mijn ouders geregeld met vakantie bij mijn oom en tante op Texel. Begin jaren zeventig had de Griekse zanger Demis Roussos in Nederland een aantal hits. En nog steeds als ik deze muziek hoor, denk ik weer terug aan die fijne zomers op dit prachtige waddeneiland. Ze roepen gevoelens op van zee, strand en zon en van een onbezorgde lange zomer. Ik denk dat veel mensen dat gevoel wel herkennen.
Generaal der Mariniers b.d. Patrick Cammaert Ik werkte nog niet zolang bij Defensie toen de filmmaakster Heddy Honigmann de documentaire Crazy uitbracht. Een film die ik geregeld gebruikte in mijn vormings-bijeenkomsten met Mariniers. Honigmann laat militairen en veteranen op onovertroffen wijze vertellen welk muzieknummer tijdens hun uitzending een onuitwisbare indruk heeft gemaakt. Hoogtepunt in de film is voor mij het
moment waarop Generaal der Mariniers b.d. Patrick Cammaert emotioneel verteld over de beschieting van een marktplein in het centrum van Sarajevo waar talloze weerloze burgers om het leven zijn gekomen. Op de achtergrond is het veelzeggende nummer ‘Crazy’ van Seal te horen. Cammaert is zichtbaar geraakt door deze inhumane daad.
moment waarop Generaal der Mariniers b.d. Patrick Cammaert emotioneel verteld over de beschieting van een marktplein in het centrum van Sarajevo waar talloze weerloze burgers om het leven zijn gekomen. Op de achtergrond is het veelzeggende nummer ‘Crazy’ van Seal te horen. Cammaert is zichtbaar geraakt door deze inhumane daad.
Een paar jaar later werd ik zelf met het Eerste Mariniersbataljon in het kader van
Stabilisation Force Iraq I (SFIR 1) naar de provincie Al Muthanna uitgezonden.
Vanuit Koeweit trokken wij door een desolate woestijn de grens over. Ik zie nog
de beelden voor mij van voorbij trekkende mensen op dromedarissen gesitueerd
in een landschap dat vooral bestaat uit opstuivend zand. Het was een filmisch
fragment uit een boek waarin een onheilspellend verhaal wordt verteld over
verlatenheid, droogte, vluchten en een tekort aan alles. Nadat wij twee maanden
later onze eigen compound hadden opgebouwd en ik mijn intrek in een prefab had genomen, kreeg ik van een vriend een CD opgestuurd met muziek die hij voor mij had gebrand. Het vierde nummer sloeg in als een bom. Het vatte mijn uitzending in een gevoel samen. Als ik het nummer ‘The host of Seraphim’ van de Australische band Dead can Dance hoor, ben ik zo weer terug op uitzending in Irak. De muziek brengt mij terug naar een indringende tijd waarin de leefomstandigheden verder van ideaal waren maar die van een schoonheid is die niet in een blog is te omschrijven.
Stabilisation Force Iraq I (SFIR 1) naar de provincie Al Muthanna uitgezonden.
Vanuit Koeweit trokken wij door een desolate woestijn de grens over. Ik zie nog
de beelden voor mij van voorbij trekkende mensen op dromedarissen gesitueerd
in een landschap dat vooral bestaat uit opstuivend zand. Het was een filmisch
fragment uit een boek waarin een onheilspellend verhaal wordt verteld over
verlatenheid, droogte, vluchten en een tekort aan alles. Nadat wij twee maanden
later onze eigen compound hadden opgebouwd en ik mijn intrek in een prefab had genomen, kreeg ik van een vriend een CD opgestuurd met muziek die hij voor mij had gebrand. Het vierde nummer sloeg in als een bom. Het vatte mijn uitzending in een gevoel samen. Als ik het nummer ‘The host of Seraphim’ van de Australische band Dead can Dance hoor, ben ik zo weer terug op uitzending in Irak. De muziek brengt mij terug naar een indringende tijd waarin de leefomstandigheden verder van ideaal waren maar die van een schoonheid is die niet in een blog is te omschrijven.
Enkele maanden geleden is de Dienst Humanistisch Geestelijke Verzorging bij de
Krijgsmacht met een project gestart waarin voor mij verschillende lijnen rond het
militair/veteraan zijn en muziek samenkomen. Onder de titel Your Song willen wij
militairen, veteranen en hun thuisfront de gelegenheid geven hun herinneringen
aan een levensgebeurtenis binnen of buiten Nederland die verband houdt met
het werken bij Defensie op papier te zetten. Als dit lukt zoeken wij een artiest die
gaat proberen om de tekst om te zetten in muziek. Als ook dit slaagt willen wij
er een eigentijdse clip van maken en dit met gebruikmaking van sociale media
bekend stellen. Het nummer kan andere militairen en veteranen stimuleren hun
verhaal te vertellen of wellicht herkennen mensen zich in de gebeurtenis.
Er zijn echter wel twee voorwaarden aan verbonden: in het verhaal staat de mens
centraal (niet een hogere macht) en we moeten vooraf toestemming van de
verteller hebben om hier mee naar buiten te treden.
Zoals eerder geconcludeerd: muziek brengt herinneringen dichterbij, maar wat is er mooier dan je eigen herinneringen om te zetten in muziek en dat met andere te delen? Elton John zong er al eerder over:
“And you can tell everybody, this is your song.
It may be quite simple, but now that it’s done.
I hope you don’t mind,
I hope you don’t mind, that I put down in words,
how wonderful life is while you’re in the world.”
Meer interesse gekregen in Your Song powered by humanism? Kijk dan ook op Facebook: http://www.facebook.com/YourSongHV
Twitter: http://twitter.com/YourSongHV
En reageer!
RSS-feed